W pewnym momencie zacząłem się rozglądać się dookoła. Zobaczyłem rzesze smutnych ludzi, którzy przyszli w nadziei, że podczas zawodów przeżyją coś, co ubarwi ich nijakie życie. W jednej chwili ogarnęło mnie potężne Boże współczucie w stosunku do nich i zostałem napełniony potężną życiodajną siłą. Podszedłem do najbliżej stojącego mnie mężczyzny. Bez pytania położyłem na jego ramieniu swoją rękę, zacząłem się o niego modlić, a on natychmiast doświadczył wyraźnego napełnienia i uwolnienia do życia w duchu. Położyłem rękę na ramieniu drugiego mężczyzny, który też w jednej chwili został wypełniony poczuciem spełnienia, radości i pokoju. W tym momencie pozostałe osoby zaczęły ustawiać się pośpiesznie w kolejce, aby doświadczyć tego samego. Nie wiedzieli jeszcze co się dzieje, ale chcieli tego samego. W tamtej chwili rozpoczęło się wielkie duchowe poruszenie, które dotknęło całą ulicę. Czułem się błogo szczęśliwy. Tego dnia zawody przeszły na plan dalszy. Na plan pierwszy wkroczył Bóg, który jest dawcą życia i to życia w obfitości.

Obudziłem się szczęśliwy i wypoczęty z jeszcze większym głodem Boga. Mam nadzieję, że takie rzeczy będą się działy już niedługo na polskich ulicach.