Zasiadłem przed dużym, stylowym biurkiem. Urzędnik był młodym, przystojnym mężczyzną, który wyraźnie był gotowy na stoczenie boju z życiem. Niespodziewanie zaczął wypowiadać słowa, które poruszyły we mnie duchową nutę.

– Jestem szczęśliwy. Ciężko pracuję. Spłacam kredyt na dom. Czuję się spełniony – oświadczył niepytany.
– Mieszka pan z żoną? – zapytałem.
– Nie. Z dziewczyną – uśmiechnął się.
– A dlaczego nie z żoną? – drążyłem temat coraz odważniej wchodzącego w społeczeństwo nowego modelu rodziny.
– Ona bardzo tego pragnie. Patrzę jednak na kumpli i słucham tego, co mówią. Nie chcę się w coś wplątać. Poza tym jakie znaczenie ma świstek papieru z urzędu? Jak się ludzie kochają, to nie potrzebują urzędów – odpowiedział, wierząc w głębię argumentu często powtarzanego przez facetów typu konik polny.
– Uczono mnie na studiach, że miłość to nie uczucie, lecz zobowiązanie. Fajnie jeżeli człowiek czuje euforię, którą wyzwala miłość, ale co z momentami, kiedy nie czuć chemii namiętności? Pana dziewczyna nie chce jedynie zapewnienia o uczuciach. Ona potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i pewności, że w chwilach kiedy nie będzie tak atrakcyjna jak teraz, kiedy będzie w ciąży, kiedy będzie umęczona dziećmi, kiedy będzie chora, będzie miała przy sobie partnera, który ją nie opuści i stanie na wysokości zadania.. Ciężko o takich mężczyzn w tych czasach. Jest wielu chłopców, ale niewielu mężczyzn – kontynuowałem wątek..
– Wow! To mocne słowa – powiedział urzędnik.
– Dlatego zachęcam, aby jak najszybciej, jako prawdziwy mężczyzna, zobowiązał się pan przed świadkami widzialnymi i niewidzialnymi, że będzie pan odpowiedzialnym mężem, ku radości swojej żony i przyszłych dzieci, które będą potrzebowały ojca, a nie jedynie chłopaka mamy, faceta który z nią tylko sypia.
– Jest o czym myśleć. Bardzo panu dziękuję panu za tę mądrą rozmowę – powiedział z sympatią zaskoczony urzędnik, który musiał już obsłużyć następnego klienta z kolejki.