Jedna z moich znajomych, gorliwych chrześcijanek, jakiś czas temu, w Gdyni przy molo, zobaczyła znaną polską aktorkę, Annę Przybylską. Ta piękna niegdyś kobieta teraz wyglądała bardzo źle. Moja znajoma chciała do niej podejść, aby opowiedzieć jej nadziei i źródle życiowej siły, o dwóch rzeczach, których tamta zapewne bardzo potrzebowała. Jednak myśl, że kobieta jest znaną z TV i magazynów postacią sprawiła, że nie ośmieliła się tego zrobić. Aktorka trzy dni potem zmarła. Była utalentowaną artystką. Jednak wiele z jej ról świadczyło o tym, że była życiowo pogubiona. Powinna się ich wstydzić, a jednak się nie wstydziła. Moja znajoma natomiast wstydziła się tego, czego nie powinna. Aktorka zapewne byłby jej wdzięczna za słowa, które by od niej usłyszała. Tak się jednak nie stało. Nie wstydźmy się pomagać ludziom, bo czasami możemy uratować im życie.